Zaterdag 28 mei 2011

Nadat we boodschappen hebben gedaan kijken we naar een deel van de lopers van de marathon. Er zijn er indrukwekkend veel die deze sport beoefenen. Het parcours moet twee keer gelopen worden. We staan niet bij de finish maar de eerste tien die bij ons voor de tweede keer voorbijsnellen zijn zo te zien geen Europeanen. We zijn verbaast dat je na vijfendertig kilometer hard lopen nog zo snel vooruit komt en dan zo soepel in de benen blijft. Omdat het fris wordt gaan we terug naar ons huisopwielen.

Vrijdag 27 mei 2011

We hebben vandaag een Koninklijke dag. We bezoeken de Koninklijke kapel, de Koninklijke schatkamer, de Koninklijke appartementen en het driekronen museum. Het antiek museum bewaren we voor later omdat het een beetje gaat regenen.

Donderdag 26 mei 2011

Vandaag bezoeken we het Vasamuseum. Hier staat een schip tentoongesteld (de Vasa) dat drie honderd jaar onder water heeft gelegen. Na de tewaterlating heeft het vijftienhonderd meter gevaren en is gezonken. Bij het bekijken vraag je jezelf af waarom er niet meer van die schepen zijn gezonken. Als je de verhouding bekijkt welk deel er in het water ligt en hoeveel er boven water uitsteekt. De ramp van dit schip is te wijten aan schuivende ballast. We vinden dit museum een echte aanrader. Zoiets unieks zie je nergens anders. Er blijft genoeg tijd over om nog een leuk ritje door de stad te maken. Stockholm beschikt over een uitgebreid wegennet voor fietsers. Het enige probleem zijn de fietsers die om vijf uur naar huis willen. Ze fietsen dan als gekken en slalommem om iedereen heen. Het aardig stel jonge dames blijkt te werken als promotiegirls voor Leksants Knäckebröd. Zaterdag is er een Marathon, en dan moeten ze present zijn.

Woensdag 25 mei 2011

We zijn nog maar vijfentwintig kilometer van Stockholm verwijderd dus komen we in de loop van de morgen al op de camperplaats aan. Hij is afgesloten met een slagboom en de telefoon wordt beantwoordt in het Zweeds. Gelukkig worden we door een aardig stel jonge dames geholpen en een camper die vertrekt geeft het nummer van het cijferslot. Zodoende staan we al geïnstalleerd op de camperplek nog voor dat we toestemming hebben gekregen. We pakken de fietsen uit de garage en gaan op verkenning. We kijken naar het stadhuis en drinken een bakje koffie. Als we terugkomen, krijgen we telefonisch toestemming om te parkeren op de Husbilcamping Tantoludens.

Dinsdag 24 mei 2011

Nadat er drie auto´s zijn voorbij gereden gaan we weer op pad. We volgen nog steeds weg 57 en komen langs Sodertalje. We zien er een soort Macdonald waar we kijken of we kunnen internetten. Het werkt, dus de reismee wordt weer bijgewerkt en de mail wordt beantwoord. We kunnen gelijk proberen of we antwoord krijgen op de vragen die we stellen voor wat betreft andere, en dus zwaardere, velgen. Het zit ons niet lekker dat we maar vierentwintig honderd kilo op de achteras mogen hebben. In de loop van de dag krijgen we bericht dat er wel velgen zijn die het gewicht tot vijftienhonderd kilo per band kunnen dragen. Onze angst is dat je op de meest ongelegen momenten met pech kan komen te staan. Omdat we internet hebben en Skype kunnen we een praatje maken met Ron. Tegen de avond doen we een frietje bij MAX (een soort Macdonald) en blijven de rest van de nacht staan.

Maandag 23 mei 2011

Het is een mooi plekje hier in Julita maar de ervaring leert dat je niet te lang op één plek moet blijven. We gaan dus in de loop van de morgen weer rijden. We volgen weg 56 en weg 57 die ons hele mooie uitzichten over de meren biedt. Tegen een uur of vier wordt het weer tijd om een slaapplek te zoeken. We denken er een langs een boerenpad te vinden maar de grond is er te drassig voor het huisopwielen. Gelukkig komen we net niet vast te zitten maar het blijft oppassen. We vinden later op een afgelegen bospad nabij Gnesta ook een mooi plekje. Het is hier wel ontzettend stil als het om elf uur donker wordt.

Zondag 22 mei 2011

In Julita staan we achter de kerk, maar van de kerkgangers worden we niet wakker. De dienst begint pas om zes uur vanavond. Janny doet vandaag een wasje en Jan lummelt wat op de PC. De rest van de tijd zitten we lekker in het zonnetje. Zo nu en dan komt er een wandelaar voorbij die ons vriendelijk groet. Het is opvallend dat wandel- en kinderwagens voornamelijk voortbewogen worden door de mannen. Ook als ze alleen, of samen met een maatje gaan wandelen, nemen ze de kinderwagen mee.