Hier zijn we weer. De laatste keer dat de reismee bijgewerkt is stonden we in Portimão. Daar zijn we gebleven tot 28 april. Dus in totaal vier en een halve maand op één plek. Een voorlopig unicum. Na Portimão zijn we naar Silves gereden. Een afstand van ongeveer twintig kilometer, dus net genoeg om de motor warm te laten worden. In een leuke tent hebben we tijdens een prima diner een fadozangeres bewonderd. De volgende dag kwamen we erachter dat de eigenaar van dat pand een Nederlander is, die er al dertig jaar woont. Na zes nachten in Silves zijn we vertrokken naar Fatima, met een tussenstop in Alcacar do Sal. In Fatima komen pelgrims van heinde en verre. Het plein voor de kerk heeft de vorm van het sint Pietersplein in Rome maar is twee keer zo groot. Onder het plein zijn gebedsruimtes en een aula waar wellicht tienduizend gelovigen kunnen zitten. Alles is gigantisch groot maar mist de intimiteit. De volgende dag zijn we naar een, voor ons, bekende plek gereden aan de kust namelijk São Pedro de Moel. In 2009 hebben we hier ook al eens gestaan. Het kleine strandje, richting de vuurtoren, is in zijn geheel verdwenen. Als we op donderdag naar het dorp om brood lopen ontmoetten we een Nederlandse fietser waar we later nog koffie mee drinken. Hij is onderweg naar Santiago de Compostela in Spanje. Daar hebben we mooie herinneringen aan. Op vrijdag doen we boodschappen in Figueira da Foz maar vinden de parkeerplaats maar niks. We proberen de berg over te steken maar stranden halverwege. De weg is te smal en de bomen in het bos versperren de weg. We keren om en gaan langs de andere kant van de berg, over een prima weg, naar onze bestemming, Praia de Quaios. Hier kunnen we bijna aan het strand staan en de komende dagen, tot na het weekend, zullen we hier dan ook blijven. We staan samen met een Engelse camper die we al eerder gezien hebben in São Pedro de Moel.